Ասում են՝ եղծվել-պղծվել ես, աշխա՛րհ,
Իսկ դու երբևէ եղե՞լ ես անեղծ.
Թե անեղծ էիր, այդ ինչի՞ համար
Մարդը դրախտից աշխարհ վտարվեց...
Ասում են՝ խիղճդ կորցրել ես, աշխա՛րհ,
Իսկ դու երբևէ ունեցե՞լ ես այն.
Թե այո, ինչու՞ առաջին մարդիկ
Դարձան չար, նախանձ ու եղբայրասպան...
Ասում են՝ նեռն է, աշխա՛րհ, քեզ իշխում.
Եթե այդպես չէ,
Ինչու՞ Հիսուսի ցուցած աղոթքում
Աստծո արքայությունն ենք մենք Հորից խնդրում...
Ասում են՝ փուչ ու դատարկ ես, աշխա՛րհ.
Եթե այդպես չէ,
Ինչու՞ մի ողջ կյանք մարդը ջանք անում,
ՈՒ ձեռնունայն է քեզնից հեռանում,
Լավագույն դեպքում տանելով իր հետ մի իմաստնություն,
Որ քո ապտակից կոտրված հոգով,
Թրջված աչքերով երկնից հայցելով՝
Վերից է միայն ցավով ստանում...
Դու՝ դրախտի պես վսեմ ու չքնաղ,
Դժոխքի նման՝ չար ու ոխակալ,
Քավարան ես լոկ, մեղսալից աշխարհ...
Լաուրա ԱՄԻՐԽԱՆՅԱՆ.
16.09.2023
Կոլաժը` ՆԻԿՕ-ի (Նիկոլայ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ)